من این کلمات را روی یک رایانه لوحی ۷.۶ اینچی می نویسم. از یک طرف ، من تعجب می کنم. من نباید باشم اولین تبلت که من تا به حال دوستش داشتم این اندازه بود و از همان ابتدا درست احساس می شد.
همه چیز با رنگ nook شروع شد
قرص ۷ اینچی اول من از یکی از شرکت های بزرگ فناوری نیامده است. از یک فروشگاه کتاب آمده است: بارنز و نوبل. Nook Color به عنوان یک reader فروخته شد که به لطف نمایشگر رنگ آن قادر به خواندن مجلات دیجیتال و کمیک بود.
بیایید به موقع برگردیم ، با حسن نیت ارائه دهید دستگاه بازپرداختبشر
در واقعیت ، رنگ Nook یک رایانه لوحی اندرویدی با رابط قفل شده و انتخاب محدودی از برنامه ها بود. برخی از افراد با باز کردن قفل آن ، یا از طریق ریشه کن کردن دستگاه خود یا نصب ROM سفارشی ، در قابلیت های کامل رایانه لوحی قرار گرفتند (به دنبال مشاوره ما در آن زمان، بدون شک). من با توجه به اینکه دستگاه در آن زمان برای من چقدر گران بود ، این کار را نکردم. اما من از این تبلت برای تمام آنچه که ارزشش را داشت استفاده کردم ، تا آنجا که می توانم از مرورگر وب گنجانده شده و انتخاب برنامه های شخص ثالث انجام دهم.
Nexus 7 تا کنون بسیار نزدیک بود
هنگامی که Nexus 7 چند سال بعد بیرون آمد ، این یک رویا به حقیقت پیوست. در اینجا یک رایانه لوحی با همان اندازه اما با نسخه کامل Android وجود داشت. متأسفانه ، من تا آن زمان از دانشگاه خارج شدم ، جایی که من به طور کامل سعی می کردم از اندازه کوچک آن و عمر باتری به طور قابل توجهی بهتر از لپ تاپ خود استفاده کنم. با این وجود ، من با این وجود قرص را حداقل برای یک لحظه کوتاه در زمان ارزش گذاری کردم.
لحظه ای از زمان نیز توسط دستگاه بازپرداختبشر
Nexus 7 برای مرور وب اندازه راحت بود. این من را با کمیک های دیجیتال آشنا کرد ، به دلیل چرخش Google Play در آن زمان و اینکه چگونه Google به شدت هر دو رمان های گرافیکی و مجلات را تحت فشار قرار می داد تا نشان دهد سخت افزار جدید آن چه کاری می تواند انجام دهد. این زمانی بود که کشف کردم حماسه، سریالی که من تا به امروز با آن ادامه می دهم.
متأسفانه تبلت توسط نرم افزار نگه داشته شد. کار من ، حتی به عنوان نویسنده ، بیش از دسترسی به وب سایت ها و یک پردازنده کلمه نیاز داشت. دستگاه کاری من باید قادر به بارگیری CMS ما باشد ، و حتی ابزارهای مبتنی بر وب نیز در آن زمان از طریق مرورگرهای تلفن همراه قابل دسترسی نبودند. اینها هنوز روزهای اولیه برای اندروید بودند و رابط کاربری برای چند وظیفه ای بهترین نبود. همچنین فقدان برنامه های رایانه لوحی باقی مانده است. بسیاری از آنها هنوز برنامه های تلفنی را کشیده بودند.
با این محدودیت ها ، و ناامیدی روزافزون من در گوگل، من قبلاً از دستگاه استفاده نمی کردم وقتی که برای پلیس اندرویدی ، آن را در خود گنجانده ام لیست دستگاه هایی که نمی توانستم بدون آن در سال ۲۰۱۴ زندگی کنمبشر من حتی کمتر از آن استفاده می کردم ۲۰۱۶بشر من آن را به عنوان یک روش عالی برای جلوگیری از درهم و برهمی تلفن خود در هنگام آزمایش برنامه ها نگه داشتم ، اما این در مورد آن بود.
من Nexus 7 را نه به خاطر آنچه در آن بود ، بلکه به خاطر قول خود گرامی می دارم. این نرم افزار هنوز آماده نبود ، اما روزی می تواند باشد.
تقریباً ده سال بدون آن رفتم
متأسفانه ، بازار تبلت های Android اندکی پس از Nexus 7 خشک شد. گوگل از فشار دادن آنها دست کشید ، و همچنین بیشتر مارک های اصلی دیگر نیز انجام شد. سامسونگ استثنا بود ، اما من در آن روزها به جایی نزدیک رابط Touchwiz شرکت نمی رفتم.
برای مدت طولانی ، برای عموم مردم ، خرید یک تبلت تا حد زیادی به معنای خرید iPad بود و من حتی به یکی از آنها علاقه کمتری داشتم. در این دوره بود که برای اولین بار با انواع مختلفی از دستگاه ها روبرو شدم. دستانم را روی لپ تاپ ۲ در ۱ Acer گرفتم ، اما استفاده از آن به عنوان یک تبلت بسیار بزرگ و سنگین بود. من تبلت های اندرویدی E-ind مانند Boox Tab Ultra C را امتحان کردم
مربوط
شما فکر می کنید صفحه نمایش الکترونیکی مسئله اصلی خواهد بود ، اما من با نسخه قدیمی قدیمی تبلت Android و سخت افزار تحت قدرت ، مشکلات بیشتری داشتم. با این حال من موفق شدم از آن به عنوان رایانه شخصی اصلی خود برای چند ماه استفاده کنم. در اینجا نکته وجود دارد ، هرچند که یک تبلت ۱۰ اینچی فقط از لپ تاپ قابل حمل نیست ، به خصوص پس از اضافه کردن صفحه کلید بلوتوث.
من هرگز طرفدار بزرگ لپ تاپ نبوده ام. آنها ممکن است از رایانه های رومیزی قابل حمل تر باشند ، اما سنگین هستند و در درجه اول شما را از یک میز یا میز آزاد می کنند تا فقط به کار خود ادامه دهند. آنها فقط به شما آسان نیستند و هر زمان که بتوانید یک رایانه لوحی کوچک را بیرون بیاورید ، در هر زمان می توانید بیرون بکشید. یک لوح بزرگ به طرز ناخوشایندی بین این دو قرار دارد.
Foldables به من یادآوری کرد که این اندازه چقدر عالی است
من در ابتدا هیچ علاقه ای به Foldables نداشتم. آنها به نظر می رسید مانند حیله های شکننده و گران قیمت هستند. در عوض من اخیراً استفاده از تلفن خود را به عنوان رایانه شخصی خود تنظیم کرده ام و همه چیز را پشت سر گذاشتم. اولین مقاله من برای Gow-to Geek درباره این بود مشکلاتی که با حالت های دسک تاپ Android روبرو شدمبشر دوم من در مورد اتصال تلفن به یک لالهبشر
وقتی شروع کردم به مشکلی در حالت دسک تاپ در خودم Moto Edge+ 2023، فهمیدم که باید با سامسونگ Dex تلفن را امتحان کنم ، زیرا این دسک تاپ اندرویدی بالغ تر بود. و اگر من بودم جایگزینی رایانه من با DEX، چرا تلفنی را که تبلت نیز بود در نظر نمی گیرید؟ وقتی فهمیدم که می توانم یک جعبه باز بگیرم Galaxy Z Fold 5 با نیمی از قیمت یک باز نشده ، شیرجه را گرفتم.
مربوط
من بلافاصله عاشق شدم. در مقایسه با Nexus 7 ، صفحه داخلی یک لذت از حاشیه است و من همیشه از آن استفاده می کنم. بعلاوه ، از یک قلم پشتیبانی می کند ، که به روش مورد علاقه من برای تعامل با صفحه نمایش در طول زمان من با بوکس تبدیل شد.
یک تبلت بالاخره می تواند رایانه من باشد
در طی این ده سال ، اندروید بی سر و صدا تمام ویژگی های مورد نیاز برای استفاده از تلفن مانند رایانه را به دست آورد. این چیزهای کوچک است که بلافاصله به ذهن خطور نمی کند ، مانند اینکه می توانید به ذخیره سازی USB و چاپگرها دسترسی پیدا کنید. لوازم جانبی مانند صفحه کلید ، موش و کنترل کننده بازی همه کار می کنند. بسته به مدل تلفن شما ، مانیتورهای خارجی و حتی عینک AR کار هم
به علاوه ، با سامسونگ یک UI ، می توانم ویندوز برنامه را در تلفن من مدیریت کنید مثل اینکه من از دسک تاپ استفاده می کنم. تفاوت بین Android و Chromebooks کوچکتر شده است و همچنان ادامه دارد.
مربوط
تبلت های اندرویدی هنوز از کمبود برنامه رنج می برند ، اما مواردی که در آنجا وجود دارد بسیار بهتر است. مرورگرهای وب موبایل اکنون در واقع مرورگرهای دسک تاپ هستند ، منهای پسوند (که به هر حال به ندرت از آنها استفاده می کنم). اکنون نسخه های فوق العاده ای از Google Docs و Microsoft Office وجود دارد که تعداد مناسبی از گزینه های مناسب مانند شبه وت دفتر قطبیبشر ابزارهای قدرتمند تصویر مانند وجود دارد خندق وت کانبشر همه اینها در قرص ۷.۶ اینچی من که اتفاق می افتد در خانه احساس می کنند.
وقتی به لپ تاپ های جدید نگاه می کنم ، آنها دیگر کارهای زیادی برای من انجام نمی دهند. من سرانجام رویای قرص ۷ اینچی خود را زندگی می کنم. من همیشه یکی از آنها را در جیب خود دارم و به همان میزان فضای دیگری را می گیرم. من تمام وقت از این دستگاه کار می کنم و در کمال تعجب ، حرفه من مورد توجه قرار نگرفته است. در واقع برعکس. من پیدا کردم من از یک صفحه کوچکتر کار می کنمبشر
منبع